Menu
Chcę Ci dzisiaj o powiedzieć o najważniejszych postawach i symbolach, jakie możemy odnaleźć w tańcu uwielbienia.
Katechizm Kościoła Katolickiego podkreśla, że znaki i symbole zajmują ważne miejsce w życiu ludzkim. Człowiek jako istota fizyczna i duchowa wyraża rozumienie rzeczywistości duchowych za pośrednictwem znaków i symboli. Potrzebujemy ich, żeby komunikować się z innymi. Podobnie odnosi się to do naszej relacji z Bogiem.
W naszej modlitwie, w liturgii, w tańcu jest bardzo wiele znaków, symboli i gestów, poprzez które wyrażamy siebie przed Bogiem. Pierwszą taką postawą jest postawa stojąca. Wszędzie na widok osoby wyżej usytuowanej od nas przybiera się postawę stojącą. Jest ona wyrazem szczególnego uszanowania. Podczas naszej modlitwy postawa stojąca jest zewnętrznym wyrazem głębokiego uszanowania dla Boga jako dla naszego Pana. Co więcej, postawa stojąca jest znakiem radości z odkupienia. W postawie stojącej ojcowie kościoła widzieli symbol świętej wolności dzieci Bożych, które uwolnione od grzechu nie są już jego niewolnikami.
Omawiana też postawa oznacza gotowość do działania: ten, kto stoi jest gotów wyruszyć w drogę. Kiedy więc stajemy w żywej obecności Boga, pokazujemy Mu całym naszym ciałem że jesteśmy gotowi do akcji, do działania, do głoszenia Jego miłości wśród ludzi. Postawa stojąca jest więc wyrazem szacunku, ale i godności dziecka Bożego, dlatego w Worship Style kładziemy tak duży nacisk na naszą sylwetkę i postawę: zaczynając każdorazowo taniec, przypominamy sobie o tym, że stajemy w żywej obecności Boga – prostujemy się więc na Jego chwałę i – co najważniejsze – podnosimy dumnie nasze niewidzialne korony do nieba – jest to zewnętrzny znak tego, że uznajemy Boga jako naszego Króla, a siebie – za dziedziców Królestwa Bożego. Przyjmujemy więc naszą najgłębszą tożsamość i oddajemy cześć naszemu Bogu, stając w Jego żywej obecności. Prostujemy się na Jego chwałę i jesteśmy gotowi do tańca uwielbienia.
Drugim ważnym symbolem jest podnoszenie oczu w stronę nieba. Podnoszenie wzroku zawsze rozumiano jako zewnętrzny znak kierowania duszy do Boga. Modlący się człowiek spontanicznie wznosił swój wzrok wraz z myślami do nieba. Pięknie opisuje to Psalm 123, gdzie czytamy: „Do Ciebie wznoszę oczy, Który mieszkasz w niebie. Oto jak oczy sług są zwrócone na ręce ich panów i jak oczy służącej na ręce pani, tak oczy nasze ku Panu Bogu naszemu.”
Praktyka podnoszenia oczu w stronę nieba miała pomóc modlącemu się w uświadomieniu sobie obecności żywego Boga i osiągnięciu większej serdeczności na modlitwie. Kiedy staję w majestacie Boga i uświadamiam sobie, jak On patrzy na mnie spotykam się z Jego spojrzeniem. W tańcu uwielbienia wyrażamy to zewnętrznym aktem podnoszenia naszej głowy, by wzrokiem wywyższać naszego Boga.
Kolejnym ważnym gestem modlitewnym jest wzniesienie naszych dłoni w stronę nieba. Rozłożenie rąk i wzniesienie ich stronę nieba to najstarsza forma postawy modlitewnej. Gest ten oznacza, że adresatem modlitwy jest sam Bóg i ta postawa symbolizuje człowieka, który z całą ufnością staje przed Bogiem, prosząc o Jego pomoc. Wznoszenie rozłożonych dłoni jest znakiem oczekiwania Łaski od Pana: staję przed Bogiem jako Jego ukochane dziecko, wiedząc o tym, że nie mam Mu nic do zaoferowania – mogę tylko przyjmować Jego miłość, Jego pomoc, Jego działanie w moim życiu – bo nawet taniec, który chcę Mu ofiarować jest tak naprawdę Jego łaską! Bez Boga nie byłoby mojego ciała, a w konsekwencji – mojego tańca. Gdyby nie Bóg, nie byłoby mnie na tym świecie! Poprzez mój taniec chcę więc odpowiadać na miłość Boga, a moje puste ręce oznaczają, że pozwalam Mu działać w moim życiu. Staję w Jego żywej obecności, prosząc, aby to On mnie namaszczał do tańca uwielbienia, aby to On prowadził moje kroki, aby to On dał mi łaskę tańczenia na Jego chwałę oraz doświadczenia radości i wolności w tańcu z Nim.
Kolejnym ważnym symbolem jest postawa klęcząca, która w chrześcijaństwie z jednej strony oznaczała uwielbienie Boga i oddanie Mu czci, ale też wyrażała postawę skruchy. Klęczenie przed Bogiem nabrało znaczenia pokutnego i błagalnego. Gest jest ten jest znakiem adoracji i oddania najwyższej czci i wyraża naszą małość wobec Boga. W liście do Filipian czytamy, że na imię Jezusa zgina się każde kolano istot niebieskich, ziemskich i podziemnych (Flp 2, 10). W tańcu uwielbienia rzadko obieramy postawę klęczącą – częściej spotykamy się z nią podczas stretchingu (czyli rozciągania naszego ciała); wciąż jednak, wykonując konkretne ćwiczenia i klękając na kolana przed naszym Bogiem, oddajemy Mu chwałę.
Innym zewnętrznym znakiem jest pokłon którym oddajemy Bogu cześć i okazujemy głęboki szacunek i nasze uniżenie. Pokłon ma zawsze związek z prośbą o nasze oczyszczenie. To Bóg może nas oczyszczać ze wszystkich naszych grzechów, słabości – to On ma moc przemiany naszych serc. Tylko Jemu się kłaniamy i tylko Jemu chcemy oddawać chwałę.
Niemniej jednak, wobec różnych symboli i znaków – wobec wszystkiego, co zewnętrzne, najważniejsze pozostaje nasze serce. Wykonując jakikolwiek ruch, liczy się nade wszystko nasza intencja. Tworząc żywiołowy taniec uwielbienia rzadko stosujemy konkretne gesty czy znaki. Wciąż jednak wierzę, że KAŻDYM krokiem i gestem można oddawać Bogu chwałę. Wszystkim co we mnie – każdą kroplą potu i uśmiechem, każdą moją radością z tańca mogę wielbić Boga – mogę Mu oddawać chwałę jako mojemu Jedynemu Panu i Zbawcy.
Kiedy uczę innych choreografii, prowadząc zajęcia tańca uwielbienia, pokazuję, czym DLA MNIE jest określony ruch, co JA chcę wyrazić przed Bogiem wykonując taki, a nie inny gest. Nade wszystko jednak zapraszam Cię do szukania tego, co Ty chcesz powiedzieć dzisiaj Bogu swoim ciałem i swoim tańcem? Jaki ruch chcesz Mu ofiarować? Co chcesz powiedzieć Bogu całym/-ą sobą, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim ciałem? Bóg chce mieć z Tobą żywą relacje! Zachęcam Cię więc do wyrażania siebie przed Bogiem prawdziwie w tym, co przeżywasz. Powiedz dziś Bogu o tym, co jest w Tobie! Zatańcz przed Nim! Pokaż Mu swoje serce, wylej przed Nim swoją duszę! To może być bardzo prosty ruch, ale jeśli będzie wypływał z Twojego serca, to będzie oznaczał więcej niż 1 000 000 słów.
Zapisz się na nasz newsletter i otrzymuj informacje o promocjach i wydarzeniach ze świata Tańca Uwielbienia!
Klikając w powyższy przycisk wyrażasz zgodę na przetwarzanie swoich danych osobowych w celu otrzymywania informacji o nowościach, promocjach, produktach i usługach od Worship Style sp. z o.o., zgodnie z polityką prywatności. W każdej chwili masz prawo do usunięcia danych, ich poprawy i wypisu.
2 Responses
Jest piękne wyrażać siebie w tańcu i wielbić Boga. Dla mnie najlepsze porozumienie i rozmowa, i podziękowanie Bogu.
Szczerze mówiąc… zaskoczyłaś mnie! Połączyć modlitwę i taniec? To niesamowite! Mam nadzieję, że udam się wkrótce na kurs tańca Bydgoszcz jest miejscowością, która cieszy się wysokimi notami w tym zakresie.